[ชวนคุยยามเช้า] รุ่นใหญ่ขายความงาม รุ่นกลางขายสเปค รุ่นเล็กขายความหรู
สวัสดีวันอาทิตย์ เริ่มต้นสัปดาห์ใหม่อีกครั้งก็เจอกันอีกครั้งครับ ^^ ไม่ได้นับเริ่มสัปดาห์จากวันทำงาน แต่นับเริ่มกันจากหน้าปฏิทิน บางครั้งอะไรๆ มันก็แปลกไปจากความรู้สึกที่ชินชาแบบนี้แหละครับ
ในเรื่องของสมาร์ทโฟน ถ้าใครจะสังเกตแนวการตลาดในปัจจุปันของผู้ผลิตต่างๆ ในช่วงหลังนี้ก็น่าจะชัดเจน หลายบริษัทเลือกเจาะตลาด New Entry ราคาประหยัด บางบริษัทเน้นขายตลาด Mid-End แต่เหลือน้อยบริษัทที่ยังมุ่งตั้งเป้าเจาะตลาดระดับ High-End กันเต็มตัว แต่กลยุทธ์ในการเจาะตลาดนั้นเปลี่ยนไปครับ
บนเวทีการเปิดตัวในเครื่องระดับสูง การโชว์ฟังชั่นการทำงานแบบอลังการเยอะแยะจนคนดูงง มันคงหมดสมัยไปแล้วละมั่งครับ การเปืดตัวมือถือเรือธงรุ่นใหม่ๆ จึงเหลือแค่การจับประเด็นไปในเรื่องของการออกแบบและรูปลักษณ์เสียหมด วัสดุที่ใช้ในการผลิตเครื่อง ถูกชูประเด็นเป็นจุดขายหลักในการโฆษณา งัดความพรีเมี่ยมกันออกมานำเสนอ หน้าจอโค้ง กระจกเงา ฝาหลังทำจากหนัง ทั้งหมดได้รับการพูดถึงกันมากกว่าฟังชั่นและการใช้งานแปลกๆ ใหม่ๆ ไปซะแล้วครับ เอาว่าบางรุ่นจำหน่ายไปแล้วยังไม่ค่อยรู้อะไรกับการทำงานของมันเลย รู้แต่ว่ามันสวยมาก ดูมีค่ามาก
ในขณะที่ตัวเครื่องตลาดกลาง จากที่เคยต้องเจียมตัวเป็นพระรอง ความสามารถต้องน้อยกว่าเพื่อเป็นตัวเลือกที่ด้อยกว่าในเชิงราคาและภาพลักษณ์ ก็กลายเป็นผงาดในกลุ่มตลาดขายความคุ้มค่าด้านสเปคและฟังชั่นการทำงานไปแล้วละครับ เพราะตลาดระดับราคากลางในปัจจุปัน แบรนด์ชั้นนำจากจีนยกทัพโยธามาครองไปกินกันเกือบจะทั้งหมดแล้ว ส่วนหนึ่งนั้นเพราะตลาดกลางที่เราพูดถึง หมายถึงเครื่องเรือธงของแบรนด์จีนหลายๆ แบรนด์ที่ตั้งตัวยืนหยัดอยู่ในช่วงราคาประมาณนี้ ยังไม่นับรวมแบรนด์ใหญ่ที่ผันตัวเองมาเน้นขายในตลาดนี้อีกด้วย แน่นอนว่าจุดขายหลักคือความคุ้มค่าด้านสเปคเมื่อเทียบต่อราคา และฟังชั่นการทำงานที่อัดแน่นมาจนเต็มเครื่องใช้กันไม่หมด และเป็นกลุ่มตลาดที่มีรุ่นสมาร์ทโฟนที่น่าสนใจให้เราเลือกใช้กันแบบรักพี่เสียดายน้องเยอะที่สุด เรียกว่าเป็นกลุ่มตลาดที่ดุเดือดที่สุดในตอนนี้เลยละครับ
ส่วนรุ่นเล็กสุดท้องปัจจุปันเป็นกลุ่มตลาดของสมาร์ทโฟนที่จำหน่ายโดยผู้ให้บริการเครือข่ายเองเป็นหลักครับ ทำตลาดเอง นำเข้ามาเอง และจำหน่ายพร้อมโปรโมชั่นที่ดูเหมือนเกือบจะได้เครื่องกันไปใช้ฟรีๆ กลุ่มคนที่ต้องการเครื่องระดับนี้คือเน้นถูก ประหยัด และแค่ต้องการเครื่องพอใช้งานได้ แต่การประชาสัมพันธ์ของทางเครือข่ายหรือเจ้าเครื่องราคาจิ๋วๆ พวกนี้ กลับไม่ได้ทำตัวถูกเหมือนราคาเลยนะครับ ปัจจุปันได้มีการชักนำตลาดไปในแนวคิดที่เรียกว่า “ถูกแบบหรูๆ” ไม่ได้ทำการโฆษณาให้ดูมีราคาต่ำๆ กันอีกต่อไป แต่ต้องเลิศเลอกันตั้งแต่กล่องภายนอกยันสีภายในเลยทีเดียว เราจะเห็นโฆษณาหลายตัวที่ดูหรูหราแต่เป็นโฆษณาเครื่องราคาสองสามพันบาท กล่องเงาแว๊บไม่สีเงินก็ทอง เผลอค่าแพ็คเกจอาจจะแพงกว่ากล่องของเครื่องที่ราคาสูงกว่าก็เป็นได้นะครับ ^^ ของถูกแต่ไม่ทำตัวถูก และถือว่าเป็นการทำตลาดที่ได้ผลมากเมื่อดูจากยอดขายที่ได้รับกลับมาในช่วงนี้
[divider]
ทั้งหมดก็เปลี่ยนไปตามโลกาภิวัตน์ที่หมุนไปครับ คนซื้อใช้ก็อาจจะมีความต้องการที่ต่างไป พอมองได้ว่าคนรุ่นใหญ่ใจถึงก็แค่อยากได้เครื่องที่สะท้อนถึงราคา พกพาได้มั่นใจว่าเราใช้ของแพง ส่วนฟังชั่นการใช้งานเชื่อกันว่าน่าจะมาเต็มอยู่แล้วภายในเครื่อง ก็เพราะมันเป็นเครื่องเรือธงที่แพงที่สุดแล้วจะน้อยไปกว่าคนอื่นได้อย่างไร ส่วนในกลุ่มตลาดกลางจึงเน้นความคุ้มค่า เพราะด้วยราคาที่ไม่อยากควักกันแบบมากมายแต่อยากได้ของที่คุ้มเม็ดเงินที่จ่ายออกไปมากที่สุด สเปคและความสามารถจึงต้องถูกนำมาโชว์กัน กลับกันในรุ่นเล็ก แม้จะมีการพูดถึงสเปคและการทำงานที่ต้องคุ้มเงินด้วยแล้ว ปัจจุปันต้องหรูเกินราคาอีกด้วย สร้างความรู้สึกควักน้อยแต่ได้นางงามกลับบ้านมาด้วยนางนึง ดูกล่องดูโฆษณาก็ตกใจ ^^ มันดูดีเกินราคาไปหรือเปล่าละเนี่ย
