[ชวนคุยยามเช้า] เรามาโลกสวยกันเถอะ!
คำว่าโลกสวย ดูแล้วกลายเป็นคำที่เอาไว้ใช้ค่อนแคะกันซะมากกว่าจะเป็นคำชม ความคิดโลกสวย เกือบจะกลายเป็นสิ่งที่สังคมส่วนหนึ่งมองว่ามันเป็นเรื่องผิดแปลกไปแล้วละครับในทุกวันนี้ ความคิดที่ยังติดอยู่กับความหวังว่า มันยังสวยงาม มันต้องเป็นเรื่องดี ทั้งต้องมีจินตนาการว่าทุกสิ่งทุกอย่างยังคงอยู่ตามตำราว่าด้วยมารยาท กิริยา และความเป็นสุภาพชน
พวกโลกสวยกำลังยอมแพ้ บางกำลังอาย เกิดความไม่กล้าที่จะแสดงออกถึงแนวคิดที่เคยยึดถือ กำลังกลายเป็น “พวกแย่ๆ ที่ไม่เข้าใจสังคม” ด้วยความคิดว่าคนกลุ่มใหม่บางกลุ่มที่ว่า เป็นคนจริงต้องเปิดเผย ต้องแน่ ต้องดีด ต้องเด้ง แต่ต้องเฉยๆ กับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นประหนึ่งว่าชีวิตตนเองผ่านมาหมดแล้ว และเข้าใจความจริงของสังคม
แต่ปัญหาคือ การตีความหมายของ “ความจริง”
เรื่องแย่ๆ ที่เกิดในสังคมเราจากพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมหรือการกระทำที่อาจจะส่อให้เกิดอันตรายทั้งต่อตัวเองและผู้อื่น มันคือ “ความจริง” เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นแน่ๆ มีแน่ๆ ในที่ใดที่หนึ่งสักแห่ง แต่ ความจริง มันไม่ได้หมายความว่า “มันควรเกิดขึ้น” การที่คิดกันว่าการเปิดใจยอมรับสิ่งแย่ๆ แล้วทำเหมือนมันเป็นเรื่องธรรมดา คือเรื่องถูกต้อง บางคนไปเรียกมันว่า “สิ่งสะท้อนสังคม” คำสวยๆ ที่เราเคยใช้เพื่อเป็นบทเรียนเตือนใจให้คนรุ่นหลัง
“สิ่งสะท้อนสังคม” ของเรื่องที่เกิดขึ้นตามซอกหลืบเล็กๆ ที่คนส่วนใหญ่อาจจะไม่เคยสัมผัสหรือหลีกเลี่ยงการพูดถึง อาจจะเพื่อจุดประสงค์บางอย่าง เช่น การประพฤติของคนหนึ่งกลุ่ม ครอบครัวหนึ่งครอบครัว เช่นเรื่องเพศที่ไม่เหมาะสม ความรุนแรงที่ไม่อาจยอมรับ ได้มีการนำมาตีแผ่เพื่อหวังผลในเชิงความนิยม มากกว่าการหวังผลในเรื่องของ “บทเรียนเตือนใจ”
เกิดความหงุดหงิดใจในกลุ่มความคิดของคน “โลกสวย” ที่ออกมาต่อต้าน เพราะเขาเชื่อว่าสิ่งเหล่านั้นที่ได้นำเสนอออกมาอย่าไปหวังว่ามันจะไม่ส่งผลอะไรตามมาในภายหลัง
ทุกวันนี้ทุกคนมีสื่อที่อยู่ในมือ สามารถเป็นบุคคลมีชื่อเสียงได้ถ้าคุณเด่นพอ ซึ่งการจะเป็นเช่นนั้นมีหลากหลายวิธีการและหลากหลายแนวทาง ส่วนหนึ่งโชว์ความสามารถ ส่วนหนึ่งโชว์ความแตกต่าง ส่วนหนึ่งโชว์ความหยาบก้าน และอีกหลายๆ อย่างตามแต่จะมีดีกันไป แต่อะไรคือความเหมาะสมและถูกต้อง มันคงบอกเป็นอย่างๆ ไม่ได้ แต่สามารถมองออกคร่าวๆ ได้โดยการดูที่ผลลัพท์ปั่นปลาย ว่าสิ่งเหล่านั้นท้ายที่สุดจะส่งผลดีหรือร้ายให้กับสังคมเรา
แต่โลกมันเปลี่ยนแปลงไปครับ อย่างน้อยๆ ก็เปลี่ยนไปจากที่เคยชินและคาดหวังไว้ สถาบันใหญ่ให้รางวัลกับคนดังโดยไม่สนใจว่า “รางวัล” นั้น จะเป็นการส่งเสริมสังคมไปในทิศทางไหน เด็กรุ่นหลังสนใจในสื่อที่หยาบมากขึ้น เลียนแบบพฤติกรรมการพูดจาตามคนดังของสื่อ โดยเฉพาะสื่อออนไลน์ แต่เพราะเรื่องนี้ไม่ได้ทำให้ใครตายครับ คำหยาบและกิริยาร้ายๆ ทำใครตายไม่ได้ มันจึงเกิดความคิดแยกแตกปลายกันเป็นสองทาง แยกง่ายๆ คือพวกรับได้และรับไม่ได้
เราอยู่ในยุคที่ทั้งสองกลุ่มกำลังคานอำนาจกันสนุกพอดีเลยครับ แต่ดูๆ ไปแล้วพวก “รับไม่ได้” กำลังอ่อนล้า ชนชาวโลกสวยกำลังจะอ่อนแรง ก่อนที่มาตรฐานความเหมาะสมในการปฏิบัติตนต่อสังคมกำลังจะเปลี่ยนไป ใครที่เคยอยู่ฝั่งโลกสวย เคยมีความคิดโลกสวย และเคยหวังให้โลกสวย อย่าเพิ่งยอมครับ ถ้าคุณมั่นใจว่าสุดท้าย ผลลัพท์จากแนวคิดบนมาตรฐานที่คุณวางไว้ จะส่งผลดีมากกว่าผลร้ายให้กับสังคม เพราะถึงวันที่กระแสตีกลับ (ซึ่งผมเชื่อว่าต้องมี) เมื่อสังคมเรียกร้องถึงสิ่งดีสิ่งงามบางอย่างที่เคยมีมันหายไป ถึงวันนั้นพวกคุณจะสามารถพูดเรื่องสวยๆ กันได้เต็มที่
ฉะนั้นวันนี้ เรามาโลกสวยกันเถอะ ^^
